Trouwen in je achtertuin in de Achterhoek | Carmen & Jules

In een vorige blogpost benoemde ik het al even: er stond dit jaar weer een thuisbruiloft in de planning. Ik kan er niet anders dan lovend over zijn: ik houd ervan!

Qua voorbereidingen zijn jullie natuurlijk 10 keer zo druk, maar op het moment dat de gasten er zijn laten jullie alles los en maakt het ook eigenlijk niet uit hoe alles gaat. De voor jullie belangrijke mensen zijn er, en dat is wat telt!

Vlak voor de kennismaking tussen Carmen, Jules en mij werd ik al even gewaarschuwd: eh, we wonen wel in het buitengebied, dus het kan wel een beetje donker zijn. Dat ‘beetje’ was niet geheel overdreven: kuil hier, gat daar. Ik had de toeristische route te pakken, bleek later 😉 Op het erf stap ik de auto uit en word ik in het donker begroet door een donkere hond. Het is dat ik iets hoorde blaffen, anders had ik ‘m niet gezien. Na wat gesnuffel was alles goed en werd ik door Carmen en Jules enthousiast ontvangen in hun prachtige oude woonboerderij. Hoe het buiten was kon ik op dat moment niet zien, maar ze verzekerden me: het is hier echt prachtig. Vooral in de zomer, dan staat alles in bloei. “Oh, en mijn vader gaat voor de bruiloft het huis nog schilderen, dan is het écht mooi!”.

Een paar maanden later was het zo ver: ik ging voor de tweede keer op pad richting de boerderij. Dit keer in het licht, de kuilen en gaten heb ik goed kunnen ontwijken. Ook zag ik ineens hoe mooi het er was. De paarden in de wei – even later ook uít de wei, kijk zelf maar! – , een witte loper en een klein altaar midden in het gras. Bloemen overal en ook het gras lag er prachtig bij.

Na de laatste voorbereidingen en de fotosessie met bruidspaar, paard en hond te hebben volbracht, arriveerden de gasten, werd Carmen door haar vader begeleid naar het altaar op de prachtige klanken van Norah Jones’s Come away with me, en werd de receptie ingeluid door een grote erehaag en met George Ezra’s Shotgun uit de speakers. Het feest kon beginnen!