Trouwen in Nunspeet | Leah & Meinert – Ilse Stronks fotografie

Een beetje eigenwijs zijn we allemaal wel, toch? Als het om groepen gaat ben ik een echte go-with-the-flow persoon: ik vind alles wel prima, als we het met z’n allen maar naar onze zin hebben. Maar als ik zelf aan de slag moet en er aanspraak wordt gemaakt op mijn creativiteit, ben ik héél eigenwijs.

Ik wil dingen op mijn eigen manier en eigen tempo doen, en hierbij ook zelf alles uitvogelen. Ik laat me niet zo snel iets wijsmaken over ‘hoe het zou moeten’. Als er al zo’n regel is, dan vind ik die zelf wel uit.

Toen tijdens de bruiloft van Leah en Meinert beste-vriendin-van-de-bruid-en-fotograaf-in-spe Lisanne een voorzetje deed voor een shot, kwam die eigenwijsheid weer om de hoek kijken. Fotograferen in een open veld, rond 12.00 uur in de middag op een volle zonnige dag: dat kan toch alleen maar mis gaan? Lees: grote contrasten, overbelichte gezichten en knijpende ogen.

Boy, I was wrong.. de foto’s in het open grasveld zijn, als ik dat van mijn eigen werk mag zeggen 😉 , ware kunstwerken geworden. Ze brengen júist een bepaalde spanning met zich mee door die niet-perfecte belichting, en geven daarnaast de dag perfect weer zoals hij was: zonnig en warm.

En weet je het mooie is? Zij, als – no offense! – onervaren fotograaf die zich die regels (nog) niet eigen heeft gemaakt en niet wist ‘hoe het moet’, maakt gewoon een prachtige plaat. Ben ik dan toch mijn eigenwijsheid verloren door naar één van de bekende fotografieregels te gaan leven?

Hoe dan ook: door dit ‘incident’ heb ik meer durf gekregen om dingen te doen die eigenlijk niet in mijn straatje passen. Omdat ik heb gezien wat een mooie dingen dat kan opleveren, en omdat het mooi is om van elkaar te leren. En zo ben ik toch nog eigenwijs, maar dit keer lap ik mijn eigen regels aan mijn laars.

Benieuwd over welke foto’s ik het heb? Ik zou zeggen: kijk snel verder!